W dniu 8 marca 2016 r. sala „Stokrotek” została zmieniona w pracownię garncarską. Pan przed pokazem opowiedział dzieciom o glinie jako podstawowym surowcu wykorzystywanym dawniej w garncarstwie i rzeźbiarstwie. Dzieci zadawały mnóstwo pytań – skąd się bierze glina, po co się ją wydobywa? itp. Do obróbki nadawała się glina tłusta, która po dodaniu wody była śliska i rozrabiała się jak ciasto. Po urobieniu gliny garncarz uformował długą kluskę, którą podzielił na małe kawałki. Z takiej części garncarz na kole garncarskim poruszanym przy pomocy nóg formował kształt naczynia palcami rąk. Dosłownie w sekundę powstała piękna misa, a następnie dzbanek. Po ulepieniu naczyń garncarz opowiedział dzieciom o dalszych czynnościach, czyli utwardzaniu podczas wypalania w piecu Pan garncarz pokazał nam przywiezione przez siebie gotowe naczynia: misy, dzbanki, garnki, gliniane figury itp. Pokaz był inspiracją dla dzieci do działalności badawczo-plastycznej. Każde dziecko mogło usiąść przy garncarskim kole i przy pomocy naszego gościa ulepić swój dzbanuszek . Dzieci poprzez ugniatanie poznały właściwości gliny. Dzieci były zachwycone efektem końcowym, czyli ulepionym przez nie własnoręcznie naczyniem. Dzbanuszki ulepione przez dzieci po wyschnięciu zostały rozdane do domu.
Autor: Joanna Koziej
